Το φαινόμενο του Θερμοκηπίου

Το  φαινόμενο είναι φυσικό και είναι τόσο παλιό όσο και ο πλανήτης μας. Και ευτυχώς πού υπάρχει! Η ζωή θα είχε εκλείψει χωρίς την ύπαρξη αυτού, αφού οι θερμοκρασίες θα ήταν εξαιρετικά χαμηλές (-18 βαθμοί Κελσίου, αντί των +15 πού είναι σημερα) και επομένως απαγορευτικές για την ανάπτυξη ζωής. Η Αφροδίτη είναι πολύ καυτή (450 βαθμοί Κελσίου), ο Άρης είναι πολύ κρύος (-53 βαθμοί Κελσίου), η Γη είναι ότι πρέπει για να κατοικηθεί. Κι’ αυτό, επειδή έχει την κατάλληλη ατμόσφαιρα η οποία με το Φαινόμενο Θερμοκηπίου την καθιστά κατοικήσιμη. Στη σημερινή εποχή το φαινόμενο του θερμοκηπίου αποτελεί µια παρεξηγημένη έννοια, καθώς οι περισσότεροι το συνδέουν µε την αύξηση της µέσης θερμοκρασίας του πλανήτη και την κλιματική αλλαγή. Το φαινόμενο ωστόσο ενισχύεται από την ανθρώπινη δραστηριότητα με αποτέλεσμα την παγκόσμια θέρμανση του πλανήτη.Ο πίνακας που ακολουθεί μας δείχνει τις συνολικές εκπομπές αερίων (ανά περιοχή του πλανήτη) που συμβάλλουν στην παγκόσμια θέρμανση .

 Το Τ.Ε.Ε. Ειδικής Αγωγής Β' Βαθμίδας Ανατολικής Θεσσαλονίκης, στα πλαίσια του Προγράμματος Περιβαλλοντικής Αγωγής 2011-2012, δημιούργησε ένα video για την υπερθέρμανση του πλανήτη.  Στο video γίνεται περιγραφή και εξήγηση του φαινομένου και αναφέρονται οι αιτίες, οι συνέπειες,καθώς και οι τρόποι αντιμετώπισής του.

Το ταξίδι της τροφής

Μόλις αρχίσεις να μασάς , το ταξίδι της τροφής ξεκινά. Κάθε μπουκιά ακολουθεί μια διαδρομή που διαρκεί περίπου τριάντα ώρες. Στο παρακάτω βίντεο μπορείς να παρακολουθήσεις το ταξίδι της τροφής μέσα από τα διάφορα όργανα του πεπτικού συστήματος και να μάθεις τη λειτουργία καθενός από αυτά.

                   ΄΄Τρώγε το πρωί σαν βασιλιάς, το μεσημέρι σαν

                           άρχοντας και το βράδυ σαν ζητιάνος΄΄

Βυζάντιο

Η πόλη των τυφλών

-«Απέναντι από την πόλη των τυφλών να χτίσετε τη νέα σας αποικία». Αυτόν το χρησμό έδωσε η Πυθία στο Βύζαντα, τον αρχηγό των Μεγαρέων αποίκων, που είχε πάει στους Δελφούς να ζητήσει τη συμβουλή του Απόλλωνα.

Ξανοίχτηκαν τότε οι Μεγαρείς στο Αιγαίο, μπήκαν στον Ελλήσποντο κι έφτασαν στη Χρυσού­πολη της Προποντίδας. Ρώτησαν παντού. Κανείς όμως δεν ήξερε ούτε είχε ακούσει ποτέ για πό­λη με τέτοιο όνομα.

Απελπισμένος ο Βύζαντας βγήκε από το καράβι του κι ανέβηκε στην κορυφή ενός θαλασσόβρα­χου. Η ματιά του πέταξε πάνω από τη στενή θάλασσα της Προποντίδας κι αγνάντεψε την αντι­κρινή στεριά. Ένας όμορφος τόπος ξανοιγόταν μπροστά του. Επτά λόφοι, ο ένας πλάι στον άλλο, κι ανάμεσα τους ένας κόλπος στενόμακρος σαν απάνεμο λιμάνι.Γύρισε τη ματιά του στη Χρυσούπολη και μέτρησε τη διαφορά. Τώρα ο χρησμός μιλούσε μέσα του και του έδινε την απάντηση. Τρέχοντας έφτασε στους συντρόφους του:

-Τελείωσαν τα βάσανα μας, τους φώναξε. Αυτή είναι η πόλη των τυφλών, η Χρυσούπολη! Αυτοί που την έχτισαν εδώ δεν είδαν τον παραδεισένιο τόπο που βρίσκεται αντίκρυ τους, για να χτίσουν εκεί την πόλη τους. Τον άφησαν για μας!

Οι Μεγαρείς σήκωσαν πανιά, πέρασαν απέναντι και έχτισαν εκεί την αποικία τους, που, από το όνομα του αρχηγού τους, την ονόμασαν Βυζάντιο. Ήταν Άνοιξη του 658 π.Χ».

Ηροδότου, Ιστορίαι (διασκευή)